Groots in klein zijn

In mijn blog “wat is geld waard?” schreef ik al hoeveel ontwikkeling ik heb doorgemaakt, hoeveel ik heb geleerd en hoe krachtig ik ben geworden. En toch voel ik me soms zo klein. Klein omdat ik het soms ook niet even weet. Klein vanuit dankbaarheid over de grote weg die ik mag bewandelen. Klein omdat moeder zijn soms het grootste van je vraagt.

Voor de zomer viel het niet mee. Mijn oudste was moe, vervelend en had een grote mond. Niet zo raar aan het einde van haar schooljaar en aan het einde van mijn schooljaar. Ik besloot zes hele weken, optimaal aandacht te schenken aan mezelf én mijn gezin. Geen school, geen gehaast, geen verslagen en niet alleen maar werken.

Terugschakelen

De eerste drie weken werkte ik nog wel, maar schakelde ik al terug. De laatste drie weken waren echt vakantie en het grote niets doen nam bezit van me. Op elke ochtend 20 minuten sporten na, deed ik helemaal niets. Zelfs aan mij meditatie gaf ik de brui. Maar daarvoor in de plaats, kwam iets anders. Mijn hele dag werd één grote meditatie. Ik voelde me ontzettend blij en relaxed. En mijn dochter veranderde mee.

Aan de bak

Na de vakantie mocht ik weer volop aan de bak. In twee weken tijd, naast mijn gezin, 5 trainingsdagen, 5 werkdagen en een examen leren. En mijn dochter veranderde mee. Op school en met vriendinnetjes was ze haar eigen lieve zelf. Tot ze met mij alleen was. Dan veranderde ze in mijn eigen persoonlijke draak. Ze wilde niets, deed boos. En soms schreeuwde en tierde ze.

Systeem van verwachtingen

Tot mijn leraar tegen mij zei: “wat spiegelt ze je?” En natuurlijk had ik daar al over nagedacht. Thuis hadden we het er al over gehad, dat wij iets niet handig deden. Per slot van rekening zit het niet in haar of één van ons. De hele zomer hadden we nergens last van. Maar het zat wel in systeem dat wij thuis optuigden om aan alle verwachtingen te voldoen.

En toen viel het kwartje

Ik dacht aan die keer dat ik haar wilde leren zelf haar verdriet op te lossen en ze riep “maar ik kan alleen rustig worden als jij me helpt”. En ik dacht aan die keer toen ik haar vroeg waarom ze zo vaak boos op mama was en ze zei “jij bent altijd aan het werk”. En er viel mij een ontzettend groot besef binnen.

Nederig zijn

Ik mag groots zijn, in klein zijn. Mijn cliënten mag ik inspireren en leren door te stralen. Bij mijn cliënten mag ik groots zijn. Zodat ook zij in hun kracht gaan staan. Briljant, slim, talentvol en prachtig, omdat er niets krachtig is aan jezelf klein maken (uit het gedicht Marian Williamson). En bij mijn kinderen mag ik ook meer nederig zijn. Ik mag mijn lieve gevoelige dochter knuffelen, vasthouden en leren door lief te hebben. In zuiverheid, kracht en liefde opvoeden. Zodat ze leert omgaan met alle heftige prikkels die ze ervaart.

Totale beschikbaarheid

Het moederschap blijft een uitdaging. Geen mens houdt je zo’n grote spiegel voor als je eigen kinderen. Geen vak vraagt zo’n totale beschikbaarheid. En welke moeder doet nou niet haar best om een positief voorbeeld te zijn voor haar kind? En hoe mooi is het als je dit doet vanuit vertrouwen in plaats vanuit angst? Kun jij je diepere zelf aanspreken? Je innerlijke wijsheid? Om zo een vrijere en authentiekere moeder te zijn?

Lieve groet,

Claudia