Kwetsbaar zijn

Ik wil me niet meer groter of kleiner voordoen dan ik ben. Ik ben nou eenmaal wie ik ben. En het wordt tijd dat dat eens voldoende is. Jarenlang voelde ik me niet goed genoeg. Ik deed meer, ik werkte harder, ik maakte geen contact met mezelf of anderen. En wat was ik streng en ik maakte excuses “ja, ik ben streng voor anderen, maar ook streng voor mezelf”.

De afgelopen jaren schudde ik vele veroordelingen van me af. De naakte waarheid bleef over. Ik voelde me steeds meer oké. En ik durfde me kwetsbaar te tonen als ik me minder oké voelde. En het verbaast me hoe mijn omgeving soms reageert om mijn mildheid, mijn kwetsbaarheid. Mijn gezin die snel mijn tranen wegveegt, mijn omgeving die me liefdevol een schop onder mijn kont geeft, mijn collega’s die mee willen denken over hoe dit stuk te transformeren. En mijn kennissen en cliënten die fronsen als ze ontdekken dat ik ook ‘gewoon maar mens ben’.

Ik voel de behoefte om me hier uit vrij te worstelen. En ik denk aan de kwetsbaarheid die mijn leraar Robert Bridgeman toont, waarbij hij zegt: “We zijn allemaal in proces. Niemand is ergens.” Zo ik ook. Ik ben ook nergens, behalve hier, nu op deze plek in dit moment. Met onzekerheden en twijfels. En het wordt tijd dat ik ze omarm. Dat ik accepteer dat ik mezelf nog niet altijd ‘goed genoeg’ vind. Want wie weet zijn de reacties van anderen niets anders dan mijn eigen projecties. En is zijn met mijn ‘niet-goed-genoeg-zijn’ goed genoeg.

~💕 verbind jezelf ~

Lieve groet,

Claudia