Nooit speciaal

"Ze droomde van haar eerste en later van haar tweede grote liefde. Geen kalverliefdes, die snel kwamen en voorbij gingen, maar jarenlange hunkering naar de aandacht van die ene, in haar ogen, zo speciale jongen. Ze was continue verliefd, maar werd nooit gekozen. Toen ze 13 was, zei ze maar ja tegen een jongen en had ze haar eerste verkering. Omdat ze niet echt verliefd was, was dat snel over. Toen ze 14 was, kreeg ze een iets meer serieuze verkering, maar dat was het ook niet echt. Toen ze 15 was, was er daar die stoere jongen met wie ze oud wilde worden. Na een maand maakte hij het uit. Wat was ze verdrietig. Ze had het gevoel dat ze het niet zo goed deed bij de jongens. Dat iedereen verkering had, maar zij niet. Dat ze altijd bij de jongens hoorde, maar nooit speciaal voor hun was. En ineens zei hij ‘ja’. Ze hadden verkering. Jarenlang droomde ze van hem. Elke ochtend als ze naar school fietste, hoopte ze hem tegen te komen (de hond uitlatend). Ze had de hoop allang opgegeven. Ze was 15 ½ en dolgelukkig. En was deden we met dat geluk? Ha, ze zoenden allebei, tijdens de zomer die volgde, met een ander. En na de vakantie was het over. Hij maakte het uit. En zij, ze huilde niet en ging gewoon weer door. Tot die dag, een paar maanden later. Hij schreef haar een brief. Een brief over hoe erg hij haar miste. Vanaf die dag waren we ze weer een stelletje. En ze was (weer) stapelverliefd. Haar eerste echte liefde werd hij. Ze voelde zich speciaal, maar zijn interesses gingen (natuurlijk) verder dan alleen haar. Hij had zijn vrienden en zijn ‘hobby's’. En ze bewoog daarin mee, maar ze wilde ook meer tijd voor hen samen. Dat gevoel van speciaal zijn, wilde ze nog meer vastpakken. En die wens ging steeds vaker tussen hen in staan. Na 6 maanden was het voorbij. Hij had het gevoel dat ze hem voor een keuze stelde. En dat accepteerde hij niet. Huilend op een bankje, huilend op haar kussen bracht ze de dagen door. Hoe kon het leven zo oneerlijk zijn? Naast hem was ze ook mijn vrienden kwijt. Want ze was ‘one of the guys’. En nu hij boos op haar was, omdat ze niet wilde meegaan in zijn clichématige vraag om vrienden te blijven, was ze hun ook kwijt. Ze wist niet te bewegen. Te bewegen tussen de vrouwen. Ze had wel enkele vriendinnen en had veel plezier, maar ze voelde zich nooit volledig thuis. Altijd een beetje anders. Ze snapte toen nog niet dat dat ze een van de mannen was, omdat die mannen haar als vrouw zo leuk vonden. Ze dacht dat ze haar waardeerden om mijn ‘man-zijn’. Geen getut, geen gemuts, want dat bracht je niet verder in deze wereld. Die keuze had ze al als kind gemaakt en maakte ze als puber telkens weer. En zo voelde ze zich niet meer speciaal, maar altijd apart. En zo probeerde ze jarenlang haar weg te vinden in het landschap van vrouwen." Speciaal willen voelen

Een vrouw wil (meestal) een man die haar gevoelens koestert en haar adoreert voor wie ze is. Een vrouw wil zich speciaal voelen, ze wil het liefste dat hij haar als een koningin behandeld. Veelal zorgt dit ervoor dat vrouwen verliefd worden op een man. Hij ziet haar, ze voelt zich gezien voor wie ze is. Ze voelt zich speciaal. En dan wil ze meer van dit gevoel...en hij voelt zich niet capabel genoeg meer en beweegt zich van haar weg. De paradox van dit hele verhaal is namelijk, dat je je als vrouw eerst jezelf speciaal mag gaan voelen. Vind jij jezelf niet speciaal genoeg en zoek je daarom het gevoel van 'speciaal voelen' in je relatie. Dan blijf je in een soort afhankelijkheid hangen naar je partner toe. Daarmee schiet je regelmatig in controle-stukken om maar te blijven vasthouden aan wat je nodig hebt. En laat dit nou net hetgeen zijn wat hij niet aantrekkelijk vindt. Daarom besteed ik tijdens de eerste dag van het Embrace your Feminine energy programma veel aandacht aan het ontdekken van je ware vrouwelijke kern en het omarmen van de onvoorwaardelijke liefde die je voelt voor je vrouw-zijn. Belangrijke onderdelen zijn het stoppen van het geloven van die nare stemmetjes in je hoofd, focussen op wat jij wilt, committen aan wat jij wilt. Tijdens dag 2 gaan we daarom ook nog eens volop aan de bak met het loslaten van controle. Op reis en ervaar de magie Lieve groet, Claudia