Sluiers

Jaren worstelde ik met mijn zelfvertrouwen en zelfliefde. Overall was ik niet goed genoeg en hoorde ik nergens bij. Sluiers bepaalden mijn zelfbeeld. Dat had niets te maken met hoe mijn leven ervan de buitenkant uitzag. Maar alles met hoe het in mijn binnenwereld voelde.

De afgelopen jaren heb ik heel wat sluiers van me afgegooid.

Hoewel ik graag meer dieper vriendschappelijk contact zou willen, kan ik tegenwoordig prima alleen zijn.

Hoewel ik te romig ben, kan ik tegenwoordig met liefde naar mijn lichaam kijken.

Hoewel ik best meer coachklanten kan gebruiken, ben ik er tegenwoordig van overtuigd dat ik een goede coach ben.

Hoewel ik echt nog vaak genoeg blunder, voel ik tegenwoordig dat ik een goede moeder ben.

Dus met het afgooien van vele sluiers, sta ik nu naakt... En waar ik dacht dat ik mijn eindbestemming had bereikt, gaat de reis gewoon verder. De volgende laag sluiers dient zich aan. In mijn hart en in mijn buik. Het is tijd om de wond van de vrouwelijke ziel te helen.

Want hoe zou het zijn als ik werkelijk 'niet goed genoeg ben'? Hoe zou het zijn als ik werkelijk 'nergens bij hoor'? Ben ik dan nog steeds niets waard? Verdien ik dan nog steeds geen liefde?

Voorbij alle vorm...op reis naar een nog diepere vorm van zelfliefde.

In verbinding.

Lieve groet,

Claudia