Uitzicht op een hele grote M
Tijdens de herfstvakantie was ik met mijn gezin gaan schaatsen en zwemmen. Voordat we naar de schaatsbaan in Deventer reden, wipten we nog even aan bij de plaatselijke supermarkt. Broodjes, check. Beleg, check. Drinken, check. En op pad.
Daar aangekomen straalde het ijs ons al tegemoet. Voor mij en mijn dochters inmiddels alweer bijna twee jaar geleden dat we op het ijs stonden. Voor mijn Canadese partner, die jarenlang ijshockeyde, nog langer geleden.
Vol verwachting haalden we onze schaatsen op en wankelden, stuntelden en uiteindelijk schaatsten we rondje na rondje. We genoten van het samenzijn, we hadden plezier en waren lekker bezig. Tot we er genoeg van hadden…
Nu was het tijd voor zwemmen. Maar…niet nadat we eerst zouden lunchen. In onze camperbus op de parkeerplaats met de supermarktbroodjes…EN…uitzicht op zo’n hele grote M. De kinderen dachten dat ik een grapje maakte en dat we voor een M-menu zouden gaan. Mijn partner probeerde nog stiekem wat excuses te bedenken.
Maar mijn besluit stond vast. Met een zwier haalde ik een picknick-kleed uit de camper, plantte deze op een heuveltje met uitzicht over het water. En jawel achter ons een grote M. Mijn dochter gierde het uit ‘mam, dit is echt het ergste wat je ons aan kunt doen’. En we maakten een foto van dit moment.
’s Avonds blikten mijn partner en ik terug op deze fijne dag. En weet je welk bijzonder moment hij telkens weer herhaalde? Dat moment van de picknick op het heuveltje.
Waardering en...
Enerzijds gaat dit verhaal over het waarderen van de kleine dingen. Over de niet overgeconsumeerde zaken. Het telkens maar weer (meer) geld uit moeten geven om een beleving te ‘kopen’. Maar waar het voor mij nog meer over gaat, is weten wat je wilt en jouw authentieke ik leven.
Dit is de reden waarom ik jaren terug besloot dat ik ander werk wilde doen.
Dit is de reden waarom ik besloot ruim 4,5 jaar geleden te stoppen met mijn baan in loondienst.
Dit is de reden waarom ik deze zomer mijn bedrijf anders inrichtte.
En dit is óók de reden waarom ik voor de laatste keer het Lichter Leven geef.
Waar ga jij mee stoppen of andere deuren te openen?
Lieve groet,
Claudia
