Wat is wijsheid?

Het is half november en mijn hart klopt vol verlangen. Ja, ik vind de Sinterklaastijd leuk. Warme herinneringen en enthousiaste kinderkopjes. En tegelijkertijd heeft deze tijd tegenwoordig een rauw randje. Tegenwoordig staat deze tijd ook bekend om de zwarte pietendiscussie. Ik heb geen nadrukkelijke mening. Ik ben niet voor of tegen, maar ik ben wel teleurgesteld dat het niet meer is, zoals het was.

Ik heb begrip voor beide kanten. Het gaat er vaak bij de voorstanders niet zo zeer om dat zwarte piet moet blijven. Er zit iets veel fundamentelers onder. Al sinds jaar en dag is er de angst dat onze cultuur verdwijnt als we buitenlanders opnemen in onze samenleving. Een angst dat ‘we straks niets meer te vertellen hebben in ons eigen land’. Ook met elke vluchtelingencrises laait die angst weer in alle heftigheid op. En als er dan inderdaad mensen zijn die iets cultureels, als Sinterklaas, willen afschaffen, dan krijgt het zaadje voedingsbodem. “Zie je wel, nu is het ons Sinterklaasfeest. Wat is het volgende?”

De tegenstanders voelen een nauwe verbinding tussen zwarte piet en de slaventijd. Een tijd en situatie die natuurlijk verschrikkelijk was. En als jij een feest associeert met discriminatie en racisme, dan zit er voor jou altijd een grauw randje aan zo’n ‘feest’. Ook is het niet leuk als je kind wordt uitgelachen of aangesproken als Zwarte Piet. We willen ten slotte toch allemaal dat onze kinderen in liefde en geluk opgroeien.

Ik heb niet de oplossing voor dit dilemma, maar ik heb wel een vraag aan beiden groepen. Beste voorstanders, ik wil jullie vragen om te begrijpen wat de tegenstanders zo dwars zit. Dat zij al bij de geboorte als een minderheid worden gezien en dagelijks worstelen met de nadelen die ze hiervan ondervinden. Hoe zou het voor jou zijn als je elke dag zo opstond en je steeds weer moet bewijzen dat je wel oké bent?

En lieve tegenstanders, begrijp dat het voor de voorstanders een diepe wens is om iets vast te houden wat bij hun cultuur hoort. Net zoals een ieder de behoefte heeft om iets uit zijn eigen cultuur vast te houden, ook jij. Begrijp ook dat heel veel voorstanders helemaal niet de verbinding zien met de slaventijd en dat het puur een kinderfeest is. Hoe zou het voor jou zijn als je (in je eigen land) je tradities op moet geven terwijl je er helemaal geen kwaad mee in de zin hebt?

Volgens mij is hier maar een oplossing en die heet verdraagzaamheid. Verdraagzaamheid ten opzichte van elkaars standpunten, verdraagzaamheid voor elkaars wensen en verlangens, verdraagzaamheid ten opzichte van je eigen angsten. Laten we respect hebben voor elkaars verschillen en elkaars verschillende meningen. Laten we eerst de rust toe in ons hoofd om daarna met ons hart te kunnen voelen, dat we in de basis hetzelfde zijn en dat onze verlangens niet zoveel verschillen.

Pas als we verdraagzaamheid toelaten en liefde en respect toelaten voor al dat wat de ander is, ontstaat er een nieuwe ruimte. Een ruimte waarin er wel oplossingen liggen, een ruimte waarin we elkaar wel kunnen vinden. En bovenal wordt er een basis gelegd waar we als samenleving mee verder kunnen. Laten we stoppen met naar elkaar wijzen en ondertussen zelf mee blijven doen aan verdeeldheid. Bouw jij mee aan een stevige fundering voor onze toekomst?

“Als je wilt dat anderen gelukkig zijn, beoefen dan mededogen.

Als jij gelukkig wilt zijn, beoefen dan mededogen” – Dalai Lama

Een mooie dag en vergeet niet…

~Maak verbinding ~

Lieve groet,

Claudia