De tijger ontwaakt

Er was eens een hoogzwangere tijgerin. Op een dag, toen ze aan het jagen was, stootte ze op een kudde geiten. Ze ging erachteraan en slaagde erin om er een te doden ondanks haar lichamelijke toestand. Door de inspanningen van de jacht begonnen de weeën echter en ze stierf terwijl ze een jong baarde van het mannelijke geslacht. De geiten kwamen terug toen ze voelde dat het gevaar geweken was. Toen ze bij de dode tijgerin kwamen, zagen ze het jong en adopteerden hem. Het tijgertje groeide op tussen de geiten en geloofde dat hij ook een geit was. Hij blaatte zo goed en zo kwaad als hij kon, hij rook als een geit en hij at vegetarisch. Hij gedroeg zich in alle opzichten precies als een geit. Maar in hem klopte het hart van een tijger. Alles ging goed tot op een dag een oude tijger de kudde besloop en één van de geiten aanviel en doodde. De andere gieten renden weg zodra ze de oude tijger zagen, maar onze tijger-geit kon geen reden bedenken om de benen te nemen, want hij voelde natuurlijk geen gevaar. Al had de oude tijger heel wat meegemaakt op zijn vele jachtpartijen, hij was nog ooit zo van de kaart geweest als toen hij de jonge tijger zag. Hij snapte niets van deze volwassen tijger die rook naar een geit, blaatte als een geit en die zich in elk opzicht gedroeg als een geit. De oude tijger was een onsympathiek, domme lomperik. Hij beet de jonge tijger in zijn nekvel en sleurde hem naar en beek even verderop. Daar liet hij hem zijn spiegelbeeld zien. Maar de jonge tijger was niet onder de indruk van zijn spiegelbeeld. Die had geen betekenis voor hem en hij zag niet dat hij op de oude tijger leek. De oude tijger sleepte het jonge dier naar de plek waar hij de geit had gedood, gefrustreerd door al dat onbegrip. Daar beet hij een stuk vlees van de geit en propte het in de bek van onze jonge vriend. Denk je eens in wat voor schok dit voor de jonge tijger was. Hij begon te kokhalzen en probeerde het uit te spugen, maar de oude tijger was vastbesloten om de jonge tijger te laten inzien wie hij werkelijk was en zorgde ervoor dat hij het voedsel doorslikte. Toen de oude tijger zeker wist dat hij alles had doorgeslikt, propte hij nog een hap vlees in zijn bek en deze keer veranderde iets. Onze jonge tijger stond zichzelf toe om het vlees en het warme bloed te proeven en hij vond het lekker. Toen zijn mond leeg was, maakte hij zich zo groot mogelijk en brulde hard – de brul van een wilde kat. Vervolgens verdwenen de twee tijgers samen in het woud. ~~~~ Heb jij ook een identiteit aangenomen die de lading niet dekt? Is het tijd om te zijn wie je werkelijk bent? Wil jij je hele wezen weer gaan ervaren? Dat was het voor mij lange tijd wel. En gelukkig kwam er ook voor mij een oude tijger (of eigenlijk tijgers) op mijn pad. Zij lieten me lijden, schrikken, spuwen, maar vooral ontdekken wie ik werkelijk ben. Je bent veel meer dan je nu leeft. Je hebt ook veel meer mogelijkheden. En je dromen gaan verder dan je denkt. Ontdek jouw onontdekte delen. Laat jouw ware ‘brul’ horen. Laat mij die oude tijger zijn. Kom ontdekken tijdens mijn Lichter Leven workshop. Maak verbinding💞 Lieve groet, Claudia ------------------------------------------------------------------ Het verhaal komt uit het boek The philospy of India van Heinrich Zimmer Photo by Ratanjot Singh on Unsplash