Laten we liefdevol zijn

Het doet me pijn. Pijn om te zien hoe mensen daar elkaar het leven onmogelijk maken. En wat zie ik tot mijn verbazing? Uit verontwaardiging over al dat leed, zie ik een even felle strijd in de media en op internet. We zijn hier beschaafd, maar misschien zijn de woorden soms net zo hard. Verdriet vervult mijn hart, als we ook hier, met onze zogenaamde beschaving, er net zo hard op los slaan. Maar wie ben ik om hier iets van te vinden? Ook ik maak me schuldig aan strijd; of met mijn kinderen of mijn man, met een collega of zelfs een wildvreemde. Geen fysieke strijd en soms zelfs ook geen woordelijke, maar toch… Wat maakt het dat wij mensen, soms zo strijden? Practice what you preach Ik weet het niet precies. Wat is wel weet, is dat we strijd niet oplossen met strijd. Albert Einstein legde de vinger lang geleden al op de zere plek “Je kunt een probleem niet oplossen vanuit hetzelfde soort denken dat tot het probleem heeft geleid.” Dus misschien is het beter om zo te leven als we het anderen toewensen. Met liefde en respect voor elkaar. Met warmte en mededogen en zonder oordelen. En in plaats van vooral naar elkaar te roepen of te schreeuwen, geldt hier de wet van ‘pratice what you preach’. Het zijn juist die bijzondere mensen die gewoon uitstralen wat ze beweren, zonder je op te zadelen met ‘meedogenloze’ speeches. En wie weet treedt dan het honderdste aap- effect op. Gemeenschappelijk bewustzijn Het honderdste aap-effect verwijst naar het idee dat als genoeg mensen een bepaald gedrag aangeleerd hebben, het spontaan in het gemeenschappelijk bewustzijn terechtkomt. Dit zou betekenen dat als maar genoeg mensen leren om liefdevol te zijn, de rest uiteindelijk volgt, omdat deze vaardigheid ligt opgesloten in het universum. Deze waarnemingen zijn gebaseerd op een onderzoek waarbij onderzoekers apen op een Japans eiland leerden om zoete aardappels te wassen. En dat deze vaardigheid zich langzaam verspreidde onder de jongere apen, op de gebruikelijke manier door observatie en imitatie. Vervolgens zagen de onderzoekers dat op een bepaald moment een bepaalde kritische hoeveelheid apen het kunstje hadden geleerd –zo gezegd de 'honderdste' aap- dit tot dan toe aangeleerde gedrag zich onmiddellijk over het water heen verspreidde naar apen op naburige eilanden... En natuurlijk zijn er weerleggingen, twijfels en er zijn mensen die zeggen dat het een broodje aap verhaal is. Meditatie voor minder criminaliteit Een ander onderzoek naar transcendente meditatie (we willen ten slotte dat eerst iets wordt bewezen voordat we er in geloven) liet zien dat door meditatie de misdaadcijfers afnamen. Washington, de in 1993 ‘moordhoofdstad van de wereld’, was het decor. De politie van Washington, de FBI en meer dan twintig onafhankelijke criminologen en sociologen van gezaghebbende instituten werkten aan het onderzoek mee. Er werden in de hele stad meditatiesessies gehouden en geleidelijk groeide het aantal deelnemers. Toen de groep halverwege het experiment tussen de 2500 en 4000 deelnemers telde, begonnen de misdaadcijfers te dalen. Uiteindelijk bleek dat het aantal moorden, verkrachtingen en overvallen was afgenomen met… 23 procent. En ook hier zijn er vast critici te vinden. Alles is mogelijk Dus wat is DE waarheid? Wanneer is iets bewezen? En hoe zit het dan met de invloed die de onderzoeker uitoefent op de uitkomsten van het onderzoek (want ja dat is ook weer wetenschappelijk bewezen :-))? Daarom geldt in mijn wereld, dat niemand de waarheid heeft, dus dat ook alles mogelijk is. Dit gedachtengoed geeft energie en ruimte. Het biedt de mogelijkheid om verder te kijken dan ons brein. Laten we niet vergeten dat ons creatievermogen heer erg sterk is. Denk maar aan het placebo-effect. Als een individu dit kan, dan kan een groep zoveel meer. Ik wil er in geloven. Doe jij mee? En deel je hoe? Liefs, Claudia