Vakantie

Vakantie is voor mij een tijd van volle bak genieten. Ik kijk er altijd heel erg naar uit. Voor het eerst was het dit jaar anders. Een tijd van tegenzin, doorzetten, weten, huilen, mijmeren, onderzoeken, diepe dalen, vertrouwen en weer voorzichtig lachen.

Een tijd waarin onvoorwaardelijke liefde een nog diepere betekenis kreeg...

Zonder voorwaarden liefhebben is een proces waar ik steeds dieper induik. De les om onvoorwaardelijk van mezelf te houden, gaat gepaard met vele verhaallijnen buiten mezelf. En binnen dit persoonlijk perspectief word ik fors uitgedaagd. Inmiddels al een behoorlijke tijd en in verschillende vormen.

Telkens weer ontdek ik hoe groots mijn hart is. Hoeveel pijn, boosheid, angst, onzekerheid en frustratie iemand ook in mij triggert. Ik weet elke keer weer terug te keren naar een diepe liefde. Ik kijk voorbij het plaatje van iemands gedrag en verbind me opnieuw in liefde, van ziel tot ziel.

En toch, hoe kan het dan dat het mijzelf zo'n vreselijk pijn doet? Onvoorwaardelijk liefhebben kan toch niet betekenen dat deze diepe liefde voor de ander mij zo schaadt?

De diepe liefde die ik voel voor de ander gaat vaak heel ver. En is al van heel veel zaken gevrijwaard waardoor de ander mijn liefde vrij mag ontvangen zonder dat ik voorwaarden stel aan gedrag.

En toch is er op een diepere laag nog steeds een verwachting; een hoop, een verlangen wat de liefde dan toch weer voorwaardelijk maakt en waar ik vooral mezelf pijn doe. Want waar ik wel 'lelijk' gedrag toesta vanuit liefde, maar toch verwachtingen heb, kan ik alleen mezelf schaden.

Ik zie mezelf heel helder staan in deze in-between-fase.

Beweeg ik terug naar, mensen die zich onbenullig gedragen dan maar als 'rotzakken' te zien, bescherm ik mijn hart én sluit ik daarmee ook een deel van mezelf af? Of ga ik dwars door de pijnlijke lessen en transformeer ik naar echte onvoorwaardelijkheid?

De beweging naar een zuivere vorm van onafhankelijkheid. Niet meer bepaald worden door de ander. Wat de ander ook doet, zegt en triggert; ik blijf staan, in mijn eigen autonomie. Alleen maar waarnemen, heel helder waarnemen, ervaren wat er in mij beweegt en alleen nog maar vanuit daar bewegen.

Net zolang totdat hoe ik mij voel, niet meer afhangt van wat de wereld me wil doen laten geloven. Onafhankelijkheid in mezelf en daarmee onvoorwaardelijke liefde voor mezelf en de ander.

Ik weet allang waar dit pad heen gaat. Er is geen weg terug.

Op reis

Liefs,

Claudia