Wat de buitenkant je niet vertelt

Ik ben geen fan van Marco Borsato en toch weet hij me soms te raken. In een van zijn mooiste liedjes zingt hij “want binnenin jezelf is waar het eindigt en begint”. En zo is het met (bijna) iedereen. We zoeken het buiten ons zelf. Een nieuwe job, nog een reisje naar een verweg-bestemming, een andere liefde. En steeds vinden we niet precies wat we zoeken, omdat we op de verkeerde plek zoeken.

Zo ook met deze leuke man. Hij heeft het fantastisch voor elkaar. Een lieve vrouw, leuke kinderen, een mooi huis en een fijn sociaal leven. Wat mensen aan de buitenkant zien, is dat hij ook nog eens succesvol is. Hij heeft een eigen bedrijf dat goed loopt en redelijk grote klanten trekt. Wat de buitenwacht niet weet, is dat dat nou net zijn probleem is.

En daarom is hij bij me. Het loopt niet met zijn bedrijf, financieel gezien wel. Maar verder is het een puinhoop. En hij is alle grip kwijt. Twijfelt of dit bedrijf hem nog wel gelukkig maakt. Aan mij de schone taak om hem te helpen met ‘dit ongemak’. Tijdens onze coachingssessie praat hij me uitgebreid bij over het wel in wee in zijn zaak. Welke spelers er zijn en waar hij tegenaan loopt.

Ik ga even met hem mee in zijn verhaal om de kaders helder te hebben. En dan neem ik een andere afslag. Als ik hem vraag “waar hij afscheid van wil nemen?” laat hij het me nog eens duidelijk weten. Het gaat eigenlijk op alle fronten super. Alleen dat bedrijf is een probleem. Ik daag hem uit. Ik laat hem zien dat keuzes maken wat betreft zijn bedrijf alleen kan als hij zelf stevig in het zadel zit. En dat het dus tijd is om afstand te doen van datgene dat hem belemmert om dat te zijn.

Volgens mij stiekem een beetje morrelend, haalt hij wat belemmeringen naar boven. Ik houd ervan. Lekker kritisch over wat ik doe en of ik hem wel met het juiste help, maken we langzame stapjes. Hij heeft het lef om buiten zijn comfortzone te stappen. We doen daarna een prachtige, maar ook wat spannende oefening, waarin hij afscheid van zijn ‘oude ik’ neemt, die hem zo in de weg staat en stappen letterlijk in zijn nieuwe versie.

Allebei met een glimlach van oor tot oor lopen we verder. Ik vraag hem om tijdens de wandeling terug een korte dankbaarheidsmeditatie te doen en daarbij ‘dank u’ te zeggen. Prachtig hoe zijn criticus me weer scherp vraagt “wie is u?” “U is wie jij wilt dat het is… god, universum, alle mensen of misschien alleen maar jezelf. Het zijn je eigen overtuigingen die het veel te ingewikkeld maken.”

Wat ik tijdens mij coaching doe, is steeds weer naar binnen gaan. Steeds weer contact maken met jezelf. Pas na echt contact met wie je werkelijk bent, kun je het contact aangaan met anderen, met je dromen, je doelen en alles wat jouw leven magisch kan maken. “Creëer jij jouw eigen geluk? Het maakt niet uit of dat de waarheid is of niet, maar hoe jij het ziet.”

Lieve groet,

Claudia