Op reis

Met knikkende knieen vertrok ik... Als een hert die in de koplampen keek. Maar aangezien ik al een aantal jaren het motto "Fuck fear, do it scared" hanteer, zette ik door. Dit keer de combinatie: een reis in de fysieke wereld en een reis naar binnen.

Een diep weten, waar ik me gelukkig nog steeds regelmatig mee verbind, drijft me voort. Elke beperkende gedachte, elke emotie en met name angst en elke fysieke struggle ga ik voorbij. Ik ga! En wel nu meteen. Midden op de dag. Dan heb ik het eerste stuk maar gehad.

Ik was 19 toen ik verkering kreeg en 41 toen we uit elkaar gingen. Ineens echt 'op jezelf'. Jaren terug tijdens een crises besloot ik al dat ik ook een leven naast dat van moeder en partner wilde. En dat bouwde ik ook op. Ik was al nooit een afhankelijk type, maar vanaf toen ging ik ook zonder mijn gezin mijn gang.

Maar 1 ding deed ik niet... Voor meerdere weken weg van mijn gezin. Alleen! Terwijl ik er wel vaak over dacht en droomde, was er toch iets wat me tegenhield. Opnieuw had ik deze zomer het plan en... ik liet het voorbij gaan. Maar mijn ziel wil dit blijkbaar heel graag.

En dus maakte mijn ziel de nood groter. Net zolang tot ik in elke vezel voelde. Ik MOET gaan. En ook nu weer, was er een paar dagen voor vertrek een gebeurtenis in mijn leven die me bijna thuis hield. Maar dit keer liet ik me niet afleiden. Ik ging.

Op reis, ervaar de magie ✨

Lieve groet,

Claudia